Life with Others
Lumaki ako sa bahay namin na nasa mapayapang lugar ng Brgy. Dalahican, Lucena city. Mga kasama ko ay ang aking pamilya. Ang mahirap mawala para kay papa ay ang magkasakit kaming mga anak niya dahil para sa kanya kalusugan ang dapat na mas mahalaga.
Sa ngayon, ako ay nag-aaral sa Calayan Educational Foundation Inc. Mula Grade 1-10 ako ay nag-aral sa isang pampublikong paaralan. Hindi ako active sa mga event sa school kaya average level lang ako.
Sa uulitin, ang talent ko ay ang pagkanta at pagsayaw. Ang status ko sa ngayon ay single dahil hindi pa ako handang magmahal. Kasalukuyan akong nakatira sa Brgy. Dalahican, Lucena City.
Kaming pamilya ay nabubuhay ng matiwasay at maayos, kahit na may problema agad naman itong naaayos ng mapayapa. Hindi naman gayon kagandahan ang aming tirahan pero punong-puno naman ito ng kasiyahan at mga alaala.
Sa school na pinapasukan ko ay hindi ako sikat, pero marami naman akong kaibigan at kakilala na nakakakilala rin sa akin. Simple lang akong estudyante noon at walang kaaway. Kilala rin ako ng ibang teacher doon ngunit isa lang ang naging kaibigan kong teacher iyo ay si Maam Porto. Teacher ko siya noong grade 9 ako at hanggang ngayon ay kaibigan ko pa din siya. Palagi niya akong sinasama sa event sa bahay nila kagaya ng birthday, kasal, binyag at pasko. Marami kaming kaibigan ni Maam Porto.
Ang pinakamatalik kong kaibigan ay si Marinhlle F. Guerrero. Magkaibigan kami simula pa noong kinder pa kami hanggang ngayon. Hindi man kami nagkaka-usap araw-araw, nananatili pa din ang koneksyon namin sa isa't-isa.
Ang kaaway ko mula pa noon ay si Dawner Gem Pedernal. Kaya kami nag-away dahil sa kanyang tatay, pinaguntog kasi kami ng tatay niya na ikinagalit ng nanay ko. Sa ngayon, ay maayos na ang pakikitungo ng tatay niya pero kami magkaaway parin.
Ang kinahihiligan kong gawin ay ang kumanta dahil kapag ginagawa ko iyon ay mawawala ang stress ko pero ang kumain talaga ang gustong gusto ko. Kahit na kain ako ng kain ay moderate lagi ang ginagawa ko para hindi masobrahan.
Ang kahuli-hulihan kong napuntahan na party ay noong christmas party namin ng daguio. Masaya kami at walang ibang iniisip kundi ang magwala sa saya. Hindi namin iniisip ang mga assignments, thesis at iba pang gawain sa school noong araw na iyon. Ang gusto lang namin ay magsaya.
Ako ay isang mamamayan ng Lucena City na curious sa lahat ng nangyayari sa lugar namin. Alam ko ang dapat kong malaman sa politika. Hindi na ako makikialam sa politika dahil ikamamatay ko lang iyon. Mas maayos nang mayroon kang alam na hindi nangangailam kaysa sa wala na nangangailam sa politika.
Home Life
Ako ay naninirahan sa Barangay ng Dalahican, Lucena City. Kami ay naninirahan doon halos 20 years na. Katulad ng karaniwang bahay, ang bahay namin ay may kuwarto, kusina, banyo, salas, at bubong.
Ang mga kapitbahay namin ay napakachismosa, lahat nalang ng bagong lipat sa lugar namin ay kanilang pinag-uusapan. Kahit na napakaliit na isyu ay kanilang pinapalaki. Trabaho na yata nila ang mangbwisit sa amin.
Habang sila mama ay nag-iinom sa bahay namin ay may oumuntang tomboy sa loob ng bahay namin. Nakita iyon ng mga kapit-bahay namin. Kinaumagahan ay agad kumalat ang balita na katipan daw ni mama iyon. Ngunit hindi iyon totoo. Bahala na sila sa buhay nila.
Ang kinikita ni mama sa pagtatrabaho sa loob ng isang buwan ay 4,000 pesos. Si papa naman ay 8,000 pesos. At ang kapatid kong isa ay 7,000 pesos. Sa kabuuan ang natatangap naming pera sa loob ng isang buwan ay 19,000.
Ang bahay na tinitirahan namin ay amin na, pero ito ay amin pang binabayaran. Ang bayad kada year ay 1,000 pesos. Ang bahay na iyon ay babayaran namin ng 25 years.
Ang mga kapatid ko ay may pagkatamad kaya ang itsura ng bahay namin ay madumi. Kapag sabado at linggo ay ako ang naglalaba, nagdadayag, at naglilinis ng bahay namin. Kapag lunes hanggang biyernes ay madumi ang bahay namin, pagdating naman ng sabado t linggo ay malinis ito.
Ang pinakamemorable na pangyayari na naganap sa kwarto ko ay nung nagsuot kami ng bestfriend ko na si marinhelle ng cocktail dress ng kapatid ko. Habang nagkakasiyahan kaming dalawa ay biglang pumasok ng kwarto ang ate ko. Kaya nakita niya kaming suot-suotyung dress niya. Ang akala ko ay magagalit siya pero tinawanan niya lang kami.
Ang pinakaayaw ko naman na nangyari sa kuwarto ko ay nung panahon na may sakit ang pamangkin ko. Sobrang init niya pero hinayaan lang ng kapatid ko ang anak niya. Maya maya ay tmumirik ang mata nito at doon ay nawalan ito ng malay. Agad dinala ni ate yung anak niya sa tricycle papuntang hospital. Salamat sa Diyos at naligtas naman ang pamangkin ko.
Ang pinakanakakalungkot na nangyari sa bahay namin noong nag-away si mama at papa. Nakakatakot silang panoorin dahil nagsasakitan silang dalawa, maigi nalang at naitago namin yung mga kutsilyo kung nagkataon parehas silang nasa hospital. Noong gabing iyon ay punong puno ng kalungkutan ang bahay namin, mabibingi ka sa hagulgol ng iyak ng lahat ng nandoon sa bahay namin. Sa gabing iyon naganao ang hindi nila inaashan, yun ay ang maghiwalay.
Sa ngayon, kami ng mga kapatid ko ang nakatira lamang sa bahay na iyon. Si mama ay nakatira sa bahay ng tita ko sa manila. Si papa naman ay nasa Sta. Cruz, Laguna kasama ang bago niyang kasinthan. Hanggang ngayon naman ay sinusuportahan pa kami nila mama at papa.
Physical Aspect
Ako ay may gulang na 17, at ang kaarawan ko ay November 9,1999. Ako ay isang kabataang pinoy na may taas na 5.3 talampakan at may timbang na 52 kilo. Ang aking paboritong sport ay ang paglalangoy at ang hindi ko naman na vustong sport ay ang pagbabasketball.
Noong ako ay bata pa ay naranasan kong mainjury sa braso, dahil iyon sa kalaro ko na tinulak ako sa hagdanan. Ang nagpapahina sa aking katawan ay ang pag-iisip ng kung anu-anong bagay at ang mga nakakapagod na gawain. Pati na rin ang mabugbog ng taong kaaway ko.
Ang asset ko sa sarili ko ay ang aking mata, dahil sa aming magkakapatid ako lang ang mayroong mahabang pilik at bilugang mata. Pero sabi ng mga kaibigan ko ang aking asset daw ay ang aking ilong dahil ito daw ay matangos. Para kay mama naman ang asset ko daw ay ang aking kamay dahil ito daw ay ang liliit at tuwid.
Noong ako ay grade 10,vkami ng mga kaibigan ko ay nagkayayaan na uminom ng alak. Mahigit 5 oras kaming nag-iinom hanggang sa nagkayayaan na kaming umuwi. At noong araw na iyom ay ang unang beses kong malasing at uminom ng alak.
Ang aking kalusugan ay nasa maayos na level naman. Mahalaga sa akin ang maayos na kalusugan dahil ito ay napakahalaga. Nag-eexcercise naman ako at kumakain ng tama kaya maayos ang kalusugan ko.
Ang pinakapangit na parte sa aking katawan ay ang aking mukha dahil puro ito pimples at puro marka ng pimples. Para naman sa iba ang pangit daw sa akin ay ang aking panga, hindi daw kita. Para naman kay mama ang pangit daw sa akin ay ang aking paa, masyado daw maliit.
Sabi ni mama kami daw ay may ugaling baliw, dahil yung nanay niya dati ay nabaliw hanggang sa namatay ito. Pero sa henerasyon daw namin ngayon ay tapos na ang ugaling iyon.
Wala naman akong depirensya sa katawan dahil normal naman akong pinanganak. Pero noong ako ay bata pa palagi nalang akong nilalagnat. Na-overcome ko naman iyon dahil pinagamot ako ni mama sa hospital.
Pagdating naman sa sports ako ay hindi active dahil ito ay nakakapagod. Kung i-dedescribe ko ang sport base sakin ito ay nakakapagod a nakakastress, maaari ka pang mainjury.
Ang kadalasang nababanggit sakin ng ibang tao sa pisikal kong katangian ay ako daw at tumaba na. Bukod dun ako daw ay umitim at pumangit.
Inner Life
Ang aking IQ ay may pagkaiba dahil iba ako mag-isip ng bagay bagay. Ang aking imahinasyon naman ay malawak at malalim, may pagkamalala dahil kung anu-ano ang naiimagine ko. Kahit ano ay naiimagine ko nang iba.
Pagdating naman sa common sense at sound judgement ay agad ko naman itong niintindihan. Namana ko ito sa nanay ko dahil alam niya kung totoo o hindi amg sinasabi ko.
Gusto kong maging successful sa buhay. Gusto kong magkaroon ng magandang buhay para sa sarili at magulang ko. Marami akong mangyari sa future ko.
Sa mga kaibigan ko parehas lang akong dominant at submissive. Ayaw kong maging boss sa mga kaibigan ko dahil hindi ako konportable kapag nagpifeeling bossing ako. Ayaw ko ding maging sunod sunuran ng mga kaibigan ko dahil nakakababa ng tingin sa sarili.
Noong grade 10 ako puro bagsak ang grades ko, hindi ko alam kung paano ko magagawan ng paraan para maipasa iyon. Inisip ko nalang na maipapasa ko iyon. Kaya nang magawa ko yung goal ko na maipasa iyon naisip ko na kailangan pala chill/easy ka lang kapag may problema ka.
Para sa akin ang paghawak ko sa problema ko ay tama lang, iniisip ko kung paano ito magagawan ng paraan. Parang nung si mama ay nabarangay dahil sa utang niya, sobrang laking problema nun sa aming pamilya. Pero sa halip na mawalan ng pag-asa na maibalik ang mapayapa naming buhay, nagpursige kami na mabayaran ang utang ni mama. At hindi nagtagak ay nabayaran na namin ang utang na iyon. Laking pasasalamat ko sa Diyos na nalampasan namin ang problemang iyon.
Ang pinakapinagmamalaki kong talent ay ang pagsasayaw dahil noong bata pa lamang ako ay mahilig na akong gawin iyon. Marunong din akong kumanta ngunit hindi gaano kagaling.
Sa lahat ng kinatatakutan ko ay ang mawalan ng pananalig sa Diyos dahil sa lahat ng kailangan ko ay siya lang ang nag-iisa. Hindi naman ako ganoon kagaling sa lahat. Ang kinatatakutan ko pa ay ang mawala ako ng maaga. Marami pa akong pangarap sa buhay.
Ang hinding hindi ko gagawin ay ang iwan ang mama ko, huwag mag adik, hindi makatapos sa pag-aaral. Lahat iyan ay mahalaga sa akin at hinding hindi ko aalisin sa buhay ko.
Ang pananalig ko sa Diyos ngayon ay medyo lumalaho na. Gusto ko talagang hindi mawala ang Diyos sa buhay ko dahil kailangan ko siya habang buhay.
